“ดอกฟ้าแค่โน้มลงดิน สุดท้ายก็โบยบินคืนไปสู่แผ่นฟ้า
ขอบใจที่เสียเวลา ที่เคยโน้มลงมา ให้ฉันรักเธอ”
ดอกฟ้า เพลงช้าลำดับที่ 1 จากอัลบั้มใหม่ที่ชุด 9 เดลิเวอรี่จากลาบานูน จุดเริ่มต้นจากเมธีอยากจะมีเพลงง่าย ๆ อารมณ์เศร้า ๆ เสียสละ โดยเพลงนี้ทำขึ้นเมื่อประมาณ 2-3 ปีก่อน จากกีตาร์โปร่งตัวเดียวในห้องนอน ก่อนที่เมธีจะเริ่มฮัมเป็นเมโลดี้ขึ้นมา พอเสร็จแล้วก็ให้อนันต์กับสมเมย์เข้ามาฟัง แล้วก็เริ่มแจมกันจนเกิดเป็นเดโม่ดอกฟ้าในที่สุด
หลังจากได้เดโม่แล้ว ลาบานูนก็ประชุมกับ Mango Team (แมงโก้ทีม) ทีมเขียนเนื้อประจำของลาบานูน เพื่อหาคนเขียนเนื้อ ซึ่งทุกคนในทีมเห็นเป็นเสียงเดียวกันว่าต้องเป็น ขจรเดช พรมรักษา หรือ กบ BIG ASS คนเดียวเท่านั้น ในตอนแรกนั้นกบยังไม่รู้ว่าจะเขียนเรื่องอะไรดี จนวันหนึ่งระหว่างกลับบ้านที่อุดรธานี กบเห็นดอกฟ้าร่วงหล่นจากต้นลงสู่พื้นดิน ก็เลยเป็นที่มาของคำว่าดอกฟ้า ก่อนจะกระจายออกมาเป็นเนื้อเพลงเกี่ยวกับเรื่องราวความสัมพันธ์ของคน 2 คนที่รักกันแต่พอวันหนึ่งเขาไม่สามารถอยู่กับเราได้ ไม่ว่าจะด้วยฐานะ, อยู่กับเราแล้วไม่มีความสุข หรือเราอาจจะยังไม่ดีพอสำหรับเขา เขาก็เลยขอไปเพื่อเจอคนที่ดีกว่า มันก็เปรียบเสมือนดอกฟ้าที่มาแป๊บหนึ่งเขาก็โบยบินไป แต่เราก็ต้องขอบคุณเขานะ ที่เคยโน้มลงมาให้ฉันรักเธอ ซึ่งหลังจากเมธีได้อ่านเนื้อครั้งแรกและลองร้องก็อินมาก จนน้ำตาซึม ทำให้เขียนแค่ดราฟต์แรกก็ผ่านเลยไม่มีแก้ไขใด ๆ ทั้งสิ้น
ด้านดนตรีเพลงนี้เน้นความเรียบง่ายสไตล์ลาบานูน ก่อนจะแต่งเติมเพิ่มสีสันทางอารมณ์ด้วยเสียงเปียโนและแอคคอร์เดียนที่เคล้าคลอไป ซึ่งเพลงนี้เมธีเผยว่าความยากอยู่การบาลานซ์ เพราะถ้าหากใส่อะไรเยอะเกินไปอาจจะทำให้อารมณ์เพลงเสียหายได้ ดังนั้นต้องซอฟต์ ต้องง่าย และทำให้มันลงตัวที่สุดในทุกพาร์ต
ในส่วนของ MV เพลงนี้มีการทำเป็นหนังสั้นด้วย โดยไปถ่ายทำกันถึงจังหวัดภูเก็ต ซึ่งนอกจากสถานที่จะมีความสวยงามเหมาะสมกับเนื้อเรื่องแล้ว ลาบานูนยังอยากที่จะช่วยเหลือจังหวัดภูเก็ตที่ซบเซาจากผลกระทบโควิด-19 ด้วยการถ่ายทอดความสวยงามของที่ท่องเที่ยวต่าง ๆ ผ่านหนังสั้นและ MV เพลงดอกฟ้าไม่ว่าจะเป็น ผาหินดำ, บ้านชินประชา, พิพิธภัณฑ์ภูเก็ตไทหัว, Phuket Old Town (ย่านเมืองเก่าภูเก็ต) และ โบสถ์แม่พระรับเกียรติยกขึ้นสวรรค์
นำแสดงโดย เวียร์ ศุกลวัฒน์ คณารศ และ มิ้นท์ รัญชน์รวี เอื้อกูลวราวัตร
เรื่องราวของหนังสั้นและ MV ดอกฟ้านั้นจะเล่าคู่กันระหว่างปัจจุบันและอดีตชาติ พร้อมนกหวีดปริศนาอันนั้น และในคืนก่อนวันแต่งงาน เวียร์ก็ฝันถึงเหตุการณ์ในอดีตชาติ…
ในฝันนั้นจะเล่าถึงปี 1950 เวียร์ทำงานเป็นคนรับใช้ในบ้านเศรษฐีแห่งหนึ่งในภูเก็ต โดยลูกสาวบ้านนั้นก็คือมิ้นท์นั้นเอง แต่ในฝันมิ้นท์นั้นเป็นผู้พิการทางการได้ยิน ทำให้ต้องใช้ภาษามือในการสื่อสาร แต่ด้วยหน้าตาที่สละสลวยทำให้มีผู้ชายที่ฐานะสมกันแวะเวียนมาดูตัวมากมาย แต่สุดท้ายก็ถูกปฏิเสธไปเพราะเห็นว่าหล่อนไม่สมบูรณ์ ทำให้พ่อของเธอนั้นผิดหวังในตัวลูกสาวเป็นอย่างมาก เธอเองก็กดดันที่ตัวเองเป็นแบบนี้ จนวันหนึ่งเธอที่เสียใจก็เลยขอให้เวียร์ที่เป็นคนรับใช้พาออกไปขับรถเที่ยวเล่นเพื่อหนีจากความเจ็บช้ำที่ตัวเองเจอ ซึ่งระหว่างทางที่ทั้งคู่ออกไปเที่ยวกันนั้น เวียร์ไม่ได้แสดงท่าทีรังเกียจ หรือกังวลในสิ่งที่เธอเป็นเลย ซ้ำยังดูจะรักและเอาใจใส่เธอมากเสียด้วยซ้ำ ทำให้เธอเริ่มที่จะเปิดใจให้กับชายผู้นี้ วันเวลาผ่านไป ความจริงใจ ความใกล้ชิด ก็ทำให้ทั้งคู่ตกหลุมรักกัน โดยเวียร์ได้มอบนกหวีดให้มิ้นท์ไว้พร้อมกับบอกว่า “เป่านกหวีดนี้ถ้าคุณไม่สบายใจ แล้วผมจะไปหา”
“ดอกฟ้าแค่โน้มลงดิน สุดท้ายก็โบยบินขึ้นไปสู่แผ่นฟ้า”
ช่องทางการติดตามศิลปิน Facebook: LABANOON Youtube: Genierock Instagram: labanoonband